چه میداند  کســـی، شاید که او هم

مرا در خاطـــــــــــــر آرد گاه و بیگاه

چه میداند کســـی، شاید که او هم

چو من شبها نخفتـــــــه تا سحرگاه

چه می داند کسـی، شاید که او هم

که خاموش و سخــــــن بر لب ندارد

خیال من به آرامـــــی و گرمــــــــی

چو خون در پیکــــرش ره می سپارد

چه میداند کســـــی، شاید که او نیز

ندارد طاقـــــــــــــــــت و آرام یک دم

به جانش آتـــــش بی منتهایی ست

که میسوزد وجــــــــــودش را دمادم

چه میداند کسی، شاید که هر شب

چو سر را روی بالــــــــــــین میگذارد

بیادم بیت های اشــــــــــک جانسوز

به مژگان، روی بســــــــتر می نگارد

چه میداند کسـی، شاید در آن چشم

تمنایی بجز آغــــــــــــوش من نیست

بجانم خاطر پر شــــــــــــــور و حالش

بغیر از باده خوش نــــوش من نیست

چه میداند کســـــــی، شاید که هرگز

مرا در خاطــــــــــــــــــــــر او ره نبوده

سرابی بوده پنـــــــــــــــدارم، سرابی

فریبی جز دمـــــــــــــــــی کوته نبوده

✿✿✿